Hino Órfico 38: Curetes

<Κουρήτων>, θυμίαμα λίβανον.

Χαλκόκροτοι Κουρῆτες, Ἀρήια τεύχε' ἔχοντες,
οὐράνιοι χθόνιοί τε καὶ εἰνάλιοι, πολύολβοι,
ζωιογόνοι πνοιαί, κόσμου σωτῆρες ἀγαυοί,
οἵτε Σαμοθράικην, ἱερὴν χθόνα, ναιετάοντες
κινδύνους θνητῶν ἀπερύκετε ποντοπλανήτων·(5)
ὑμεῖς καὶ τελετὴν πρῶτοι μερόπεσσιν ἔθεσθε,
ἀθάνατοι Κουρῆτες, Ἀρήια τεύχε' ἔχοντες·
νωμᾶτ' Ὠκεανόν, νωμᾶθ' ἅλα δένδρεά θ' αὕτως·
ἐρχόμενοι γαῖαν κοναβίζετε ποσσὶν ἐλαφροῖς,
μαρμαίροντες ὅπλοις· πτήσσουσι δὲ θῆρες ἅπαντες (10)
ὁρμώντων, θόρυβος δὲ βοή τ' εἰς οὐρανὸν ἵκει
εἱλιγμοῖς τε ποδῶν κονίη νεφέλας ἀφικάνει
ἐρχομένων· τότε δή ῥα καὶ ἄνθεα πάντα τέθηλε.
δαίμονες ἀθάνατοι, τροφέες καὶ αὖτ' ὀλετῆρες,
ἡνίκ' ἂν ὁρμαίνητε χολούμενοι ἀνθρώποισιν (15)
ὀλλύντες βίοτον καὶ κτήματα ἠδὲ καὶ αὐτοὺς
† πιμπλάντες, στοναχεῖ δὲ μέγας πόντος βαθυδίνης,
δένδρη δ' ὑψικάρην' ἐκ ῥιζῶν ἐς χθόνα πίπτει,
ἠχὼ δ' οὐρανία κελαδεῖ ῥοιζήμασι φύλλων.
Κουρῆτες Κορύβαντες, ἀνάκτορες εὐδύνατοί τε (20)
ἐν Σαμοθράικηι ἄνακτες, ὁμοῦ <δὲ> Διόσκοροι αὐτοί,
πνοιαὶ ἀέναοι, ψυχοτρόφοι, ἀεροειδεῖς,
οἵτε καὶ οὐράνιοι δίδυμοι κλήιζεσθ' ἐν Ὀλύμπωι,
εὔπνοοι, εὔδιοι, σωτήριοι ἠδὲ προσηνεῖς,
ὡροτρόφοι, φερέκαρποι ἐπιπνείοιτε ἄνακτες. (25)

[Dos Curetes], fumigação: Olíbano

Curetes de brônzeo clangor, com armaduras de guerra,
celestes, terrestres e marinhos, multiafortonados,
sopros vivificantes, nobres salvadores do cosmo,
habitantes da Samotrácia, solo sagrado,
que afastais os perigos dos mortais que vagam no mar: (5)
vós fostes os primeiros a instituir o ritual entre os homens,
Curetes imortais com armaduras de guerra!
Ocupais o Oceano e por igual o salso mar e as florestas;
ao chegar na terra com leves pés ressoais,
cintilantes nas armas: as feras todas se encolhem (10)
dos vossos ataques; tumulto e clamor atingem o céu
e o pó em vossos pés volteia e voa às nuvens:
nesse momento todas as flores estão em seu viço.
Numes imortais nutridores e igualmente destrutivos,
sempre que atacais coléricos a humanidade, (15)
destruindo as vidas, as posses e os seres,
... plenos; o vasto mar de fundos remoinhos geme,
e a alta árvore, arrancada, tomba ao solo:
eco celeste chia silvante de suas folhas.
Curetes Coribantes, soberanos bem poderosos, (20)
senhores da Samotrácia, os Dióscuros em pessoa,
sopro eterno nutrindo almas, aeriformes,
sois chamados no Olimpo de gêmeos celestes;
senhores dos ventos bons, serenos, salvadores e suaves,
frutíferos que nutrem as estações, peço: soprai-os sobre nós. (25)

[Tradução: Rafael Brunhara]