Hino Órfico 1: Hécate

Εἰνοδίαν Ἑκάτην κλήιζω, τριοδῖτιν, ἐραννήν,
οὐρανίαν χθονίαν τε καὶ εἰναλίαν, κροκόπεπλον,
τυμβιδίαν, ψυχαῖς νεκύων μέτα βακχεύουσαν,
Περσείαν, φιλέρημον, ἀγαλλομένην ἐλάφοισι,
νυκτερίαν, σκυλακῖτιν, ἀμαιμάκετον βασίλειαν, (5)
θηρόβρομον, ἄζωστον, ἀπρόσμαχον εἶδος ἔχουσαν,
ταυροπόλον, παντὸς κόσμου κληιδοῦχον ἄνασσαν,
ἡγεμόνην, νύμφην, κουροτρόφον, οὐρεσιφοῖτιν,
λισσόμενος κούρην τελεταῖς ὁσίαισι παρεῖναι
βουκόλωι εὐμενέουσαν ἀεὶ κεχαρηότι θυμῶι. (10)

Enódia Hécate celebro, Trívia, amável,

celeste, terrestre e marinha, de cróceo véu,

tumular, celebrando baqueus entre almas de mortos,

Filha de Perses,  amiga do ermo, que se ufana com cervos, 

noturnal, protetora dos cães, rainha inflexível, (5)

do frêmito feral, sem armas, de forma incombatível,

pastora de touros, soberana detentora das chaves de todo o cosmo,
hegêmone, ninfa, nutriz de jovens, andarilha das montanhas.
Suplico, donzela, que compareças aos consagrados ritos,
benfazeja ao boiadeiro e sempre com um grato coração. (10)

[Tradução: Rafael Brunhara]